孩的筆順?lè)植窖菔?/h2>
詳細(xì)解釋
基本詞義
◎ 孩
〈動(dòng)〉
(1) (形聲。從子,亥聲。本義:小兒笑)
(2) 同本義。同“咳” [child laugh]
咳,小兒笑也?!墩f(shuō)文》。古文咳從子。內(nèi)則,孟子則作此字。
孤女藐焉始孩?!嗽馈豆褘D賦》
(3) 又如:未孩(還不會(huì)笑)
(4) 當(dāng)作嬰兒看待 [treat as baby]
圣人在天下,歙歙為天下渾其心,百姓皆注其耳目,圣人皆孩之。——《老子》
(5) 撫愛(ài) [caress]
伏惟陛下,昧旦坐朝,留心政術(shù),明罰以糾諸侯,申恩以孩百姓。——《北齊書(shū)》
詞性變化
◎ 孩
〈形〉
(1) 幼??;幼稚 [young]
孩,少也?!稄V雅》
憶昔十五心尚孩。——杜甫《百憂集行》
(2) 又如:孩赤無(wú)知(年幼無(wú)知);孩幼(幼兒);孩抱(幼小);孩乳(幼小);孩嬰(幼小)
◎ 孩
〈名〉
(1) 幼兒 [infant;child]
孩,始生小兒?!稄V韻》
孩提,二三歲之間在襁褓,知孩笑可提抱者也?!睹献印けM心上》注
生孩六月,慈父見(jiàn)背。——李密《陳情表》
(2) 又如:孩中顏(幼兒的面色);孩幼(幼兒);孩兒(幼兒);孩稚(幼兒);孩嬰(幼兒)
(3) 未成年的人;孩子 [child]
紂為孩子時(shí), 微子諸其不善之性?!墩摵狻け拘浴?/p>
(4) 又如:孩提赤子初心(孩子的純潔之心);孩子的房?jī)?衣胞);孩氣(孩子般的脾氣或神態(tài));男孩;女孩;天生自詡是天才,也把天才獎(jiǎng)婦孩
(5) 胎兒 [fetus]。如:她幾個(gè)月沒(méi)來(lái)月經(jīng)了,看來(lái)有孩兒了
康熙字典
孩【寅集上】【子部】 康熙筆畫(huà):9畫(huà),部外筆畫(huà):6畫(huà)
《廣韻》戸來(lái)切《集韻》《韻會(huì)》《正韻》何開(kāi)切,亥平聲?!墩f(shuō)文》小兒笑也。本作咳,從口亥聲?!队衿酚字梢??!睹献印泛⑻嶂??!对]》小兒知孩笑,可提抱者。
頷下曰孩?!抖Y·內(nèi)則》三月之末,父執(zhí)子右手,孩而名之。
蟲(chóng)類(lèi)亦曰孩?!抖Y·月令》無(wú)殺孩蟲(chóng)。《註》言蟲(chóng)始生如孩也。
葉洪孤切,音胡。《道藏歌》仰翕長(zhǎng)庚井,練胎反嬰孩。太乙保命籍,南陵拔夜居。
葉絃雞切,音奚?!豆薄み[仙詩(shī)》奇齡邁五龍,千歲方嬰孩。嫦娥揚(yáng)妙音,洪厓頷其頤。
包含《孩》字的名句
- 憶年十五心尚孩,健如黃犢走復(fù)來(lái)。
作者:杜甫 出自《百憂集行》
- 細(xì)柳開(kāi)營(yíng)揖天子,始知灞上為嬰孩。
作者:李白 出自《司馬將軍歌》
- 孩的詞語(yǔ) 組詞
- 孩的成語(yǔ)
- jiào fù chū lái,jiào ér yīng hái教婦初來(lái),教兒嬰孩
- máo hái毛孩
- qì hái棄孩
- guāi hái zǐ乖孩子
- hái rú孩孺
- hái zhì孩穉
- bù tāi hái不胎孩
- hái zǐ wáng孩子王
- xiāng hái ér yíng香孩兒營(yíng)
- hái hāi孩咍
- ā hái ér阿孩兒
- máo hái zǐ毛孩子
- hái bào孩抱
- sī hái zǐ私孩子
- hé lǐ hái ér àn shàng niáng河里孩兒岸上娘
- jiā shēng hái ér家生孩兒
- hái nòng孩弄
- mài huǒ chái de xiǎo nǚ hái賣(mài)火柴的小女孩
- hài hái zǐ害孩子
- hái zǐ qì孩子氣
- hái hǔ孩虎
- hái chóng孩蟲(chóng)
- hái xiào孩笑
- jiā shēng hái zi家生孩子
- rǔ hái ér乳孩兒
- dào bēng hái ér倒繃孩兒
- hái ér jú孩兒菊
- hái zhōng yán孩中顏